We zien dezer dagen dat we als mens anders moeten gaan denken. Niet meer met het vliegtuig voor een gering bedrag naar een plek waar je ook gemakkelijk met de trein kunt komen. Het dagelijks vervoer kritisch bekijken, opdat generaties na ons ook nog een deel van leven hebben. Consuminderen, biologisch tuinieren en verbouwen van gewassen en letten op het voedsel dat wij weggooien.
Als Vrijwillig Onafhankelijk Adviseur ben ik twee keer in de maand in het Posthuis voor advies op allerlei gebied. Ook daar worden actuele onderwerpen besproken, zoals afgelopen week het stikstofbeleid. Er was veel compassie voor de boeren die hierdoor op een andere manier dienen te werken of zelfs moeten stoppen met hun werk.
Ik wees op het feit dat ex inwoner van onze polder Sicco Mansholt, die aan de Cultuurweg woonde, succes oogstte met het idee ‘Nooit meer honger’. Er moest veel intensiever gewerkt worden in de landbouw en veeteelt. Dat hij na het uitbrengen van het rapport van de Club van Rome in 1972 ook inzag dat verandering van dit beleid nodig was, laat onverlet dat het voor velen een zeer moeilijk opgaaf is.
Zo veranderde ikzelf mijn beleid inzake de Buxusmot deze week. Dit vooral op aandringen van mijn echtgenote. In de vorige aflevering meldde ik het bezoek aan onze heg door allerlei soorten vogels die eiwit voor hun jongen nodig hadden. Op 17 juni 2022 kwam er zelfs een gaai (zie ook aflevering 105) eten van deze nachtvlinder. Eksters en Koolmezen vliegen af en aan.
Zal ik toch maar een feromoonsetje halen? De stof hierin lokt de mannetjes motten (zie aflevering 10). Niet doen zei mijn vrouw, gun het voer aan de jongen van de vogels die er hier van genieten. Vooruit dan maar. ‘Gaan ze (de buxusstruiken) dood, dan gaan ze maar dood’. Als de jonge vogels maar blijven leven.
De foto is van de auteur gemaakt op 17 juni 2022 aan de Mossel in Middenmeer.
