Er zit iets nostalgisch in het achter ons laten van de zomer en de overgang naar de winter. De herfst is daartoe de jaarperiode waarin zich dit manifesteert. Vorige aflevering meldde ik u de aanwezigheid van een Bont Zandoogje. Dag vlinders…
Neen, ook in de week van 21-23 oktober zag ik vlinders. De Nachtpauwoog buiten de zomer is niet ongewoon. Deze soort zag ik tot ver in de winter. Die waarnemingen betroffen vooral in gebouwen, bijvoorbeeld de kerk in Middenmeer. Ze hebben dan een plek gezocht om te overwinteren en als het warm wordt in de kerk krijgen ze kennelijk zin om rond te vliegen. Klein Koolwitje was ook een vlinder die de afgelopen dagen in onze voortuin rondvloog. Niet zo gek, want ook in oktober november zijn er vlinders van de zogenaamde vierde generatie.
Dat ik afgelopen zondag een Atalanta zag vliegen, veraste mij wel. Ze kunnen ook tot laat in het najaar gezien worden, maar dat is mij tot nu toe niet gelukt. Het is een prachtige vlinder en dat ik er een foto van kon maken, was heel fijn.
Op 23 oktober zag ik zelfs een groep Huismussen actief foerageren op de Japanse Sierkers aan de overkant van onze straat. Speels joegen ze achter elkaar aan. Kennelijk een pas uitgekomen nest. Er valt nog meer te noemen. Dat komt natuurlijk door het zachte weer. Dat NSC haar programma op 24 oktober presenteerde, ligt mogelijk ook aan het veranderende politieke klimaat. Ook dat boeit ons. Een groep ganzen in V-vorm overvliegend maakte mijn nostalgisch gevoel bijna volmaakt. Adieu warme en natte zomer. De foto is gemaakt door de auteur op 22 oktober 2023 in het raam van ons huis.
