Dit stukje gaat niet over de blijde verwachting eind van deze week, ook al zingen wij over een vreemdeling die verdwaald is zeker. Dit keer wil ik schrijven over een vogelsoort die als dwaalgast ergens gezien wordt. Meestal komen er op dwaalgasten veel vogelaars op af.
Dit keer gaat het over een vogel die door mevrouw Roelien Ravi op 7 november 2021 werd gezien op de Veluwe. Daar wandelde zij over het natuurgebied de Renderklippen tussen Epe en Heerde. Daar werd zij getroffen door een mooi vogeltje. Met haar mobieltje maakte zij diverse foto’s en thuisgekomen probeerde zij te vinden welke soort dit was. Zij kwam uit op een sneeuwgors. De volgende dag bleek de vogel nog steeds op dezelfde plek aanwezig te zijn.
In Middenmeer had zij een kennis en aan hem stuurde zij de foto. Arnold, een mede koorlid, vroeg mij of de vogel een sneeuwgors was. Ik moest dit beamen. De ontdekker had gelezen dat sneeuwgorzen in het binnenland zelden voorkomen. Dat is ook zo. Hier in ons gebied kun je sneeuwgorzen vanaf oktober vinden langs de
kust van Wieringen bij de Quarantaine, Vatrop of op het schor van Den Oever. Bijna altijd in groepjes, die als ze opvliegen een witachtige indruk achterlaten. Zij foerageren op zaden en dat kun je zien aan dat gele kegelvormige snaveltje. Er zijn verhalen van vogelaars die op Spitsbergen waren dat de vogels ook stukjes
brood namen.
Ze broeden noordelijk tot vlak onder de Poolcirkel tot op Groenland. Het zijn prachtige vogels en ze horen tot de familie zangvogels. In het binnenland zijn zij ze zeldzaam en derhalve is de ontdekking van deze vogel terecht als dwaalgast te beschouwen. De foto is van mevrouw Ravi en met dank hiervoor.
