Het is weer augustus en dan is het komkommertijd in de media. Op de TV kun je dit ervaren aan de hand van de vele herhalingen van programma’s. Wie iets helaas niet gezien heeft, kan deze leemte in het tv-aanbod alsnog invullen.
Een van de programma’s die ik zelf graag meebeleef is dat van ‘Floortje naar het eind van de wereld’. Zij bezoekt plekken waar een enkeling, of een tweetal of een gezin woont met niemand in de omgeving. Mensen die een keus gemaakt hebben om ver weg van onze bewoonde wereld te overleven. Hoewel ik met veel interesse kijk en luister naar de personen die zij bezoekt, is het mijn keus niet om hun voorbeeld te volgen.
Wel vind ik het prachtig gebieden te kunnen bezoeken waar nauwelijks mensen naar toe gaan. Zo ging ik in 2007 vanuit Ushuiaia in het zuiden van Argentinië met het schip de Professor Molchanov naar Antarctica. Dit was een geweldige reis, althans die ik maakte zonder mijn echtgenote. Met haar heb ik andere mooiste reizen gemaakt, evenals de mooiste vakantie die wij met onze kinderen in 1972 in Appelscha hadden.
Nadat wij op de Zuidpool Brown Bluff hadden verlaten voeren wij naar South Georgia. Deze eilandengroep was het doel van de uitzending waar Floortje liet zien hoe geweldig het daar was. Kunt u zich een plek voorstellen met tienduizenden Koningspinguïns? Duizenden pelsrobben, groepen zeeolifanten etc.
Even kwam het kerkhof in beeld waar veel onderzoekers en werkers aan het ontleden van de walvissen lagen. De bekendste persoon daar is Ernest Shackleton, de Poolonderzoeker die in 1922 overleed en naar zijn wens hier begraven werd. Als je op Grytviken komt en het kerkhof bezoekt, is het de gewoonte een glas whisky over zijn graf te gooien. Ik heb dat gedaan en moest bij de aflevering van Floortje met veel genoegen terug denken aan het bezoek aan dit eiland.
De foto is van de auteur gemaakt op Grytviken in 2007.
