Deze evolutiegedachte kwam bij mij op toen ik een zwarte kat tegenover ons huis in de Japanse Sierkers zag klimmen. Daarin zaten twee Eksters. In aflevering 12 in 2020 schreef ik over mijn vogelwaarnemingen in Slootdorp. Er werd gemopperd op de Eksters die de jongen van kleine vogeltjes pakten en dat vond men zielig. Het sentiment begrijp ik wel. Wij kijken met heel veel plezier naar het werk van Kool- of Pimpelmezen en Merels die een nest maken en nadat de eieren zijn uitgekomen heel veel energie stoppen in het grootbrengen van hun jongen. En dan komt er opeens zo’n grote ‘lamstraal’ zo’n jong uit het nest halen. Schande!
Degene die van enige afstand kijkt, zal zeggen dat dit nu eenmaal de natuur is. ‘Eten en gegeten worden’. Mooi om te zien in die prachtige natuurfilms. Als ik dan zie hoe gruttojongen door een Ooievaar gepakt worden, tja dan gaan ook bij mij de kriebels komen. Hoe menselijk is dit alles. Darwin, die ooit één van de grondleggers van de Evolutietheorie was, gaf aan dat het in de natuur een kwestie van aanpassen is. De slimste en de meest aangepaste redt het. Eksters horen tot de groep zangvogels en daarbinnen tot de kraaiachtigen. Deze groep blijkt zeer slim te zijn, waardoor ze telkens overleven.
Zou dit nu ook zo zijn met de zwarte kat waar ik mee begon? Krijgt de kat de eksters te pakken? Dat gebeurde niet. En wie zou het onze huiskat nu kwalijk nemen als dit dier eens een vogeltje pakt. Onze sentimenten veranderen dan. Ons hart wordt door ons huisdier week. De foto is genomen op 4 november 2023 van de Japanse Sierkers aan de Mossel in Middenmeer door de auteur van dit stukje.
