Op 7 april moest ik een staaroperatie ondergaan bij het Oogcentrum in Heerhugowaard. ‘Er gaat een wereld voor je open’ werd mij door diverse personen duidelijk gemaakt. ‘Het is een fluitje van een cent’ meldden anderen. Hoewel ik veel geloof in mij medeburgers heb, wil ik het toch zelf beleven.
Ik moest om 9:45 uur op de tweede etage zijn. Dat lukte. Na korte tijd werd ik binnen geroepen in de ruimte waar de voorbereidende handelingen moesten plaatsvinden. In mijn oog werden met enige pauzes druppels gedaan. Mijn pupil moest groter en het oog moest verdoofd worden. Tegenover mij zat een mijnheer die voor mij als voorbeeld gold.
Zolang ik niets te doen had, keek ik naar buiten. In dit gedeelte van Heerhugowaard zie je diverse zilvermeeuwen op daken en hun geschreeuw zorgt ervoor dat niet iedereen van ze geniet. Door het raam zag ik de N242, waarover het verkeer naar Alkmaar gaat. Iets verder staan enkele bomen. Een kale boom en daarnaast een boom waaraan je merkt dat de lente er aan komt. Boven in de kale boom zat een dikke prop. Kan het een fikse maretak zijn of is het een eksternest.
De maretak is ook bekend als mistletoe. Als je daar met een schoonheid onder staat, mag je haar of hem zoenen. Met kerstmis zie je dat nog al eens. Mijn nieuwsgierigheid werd beloond, want na enige tijd zag ik een ekster de bol ingaan. Dus het was een nest.
Nadat ik aan mijn oog was geholpen, vroeg ik de verpleegster of ik een foto mocht maken van het nest. Dat mocht. Trouwens de opmerkingen van het begin, golden deels. De wereld moet nog iets beter opengaan. Dat heeft tijd nodig.
