Bedwantsen waren twee weken geleden veel in het nieuws. In de hotelkamers in Parijs waren ze kennelijk volop aanwezig. Ze leven van het bloed van mensen en laten rode vlekjes achter op de huid die lange tijd blijven jeuken. Zet geen koffers op de grond in een hotelkamer, zo las ik. Zelf heb ik er nooit last van gehad, ondanks het feit dat ik toch veel gereisd heb en in een ander dan mijn eigen bed moest slapen. De GGD kan u helpen als u last van deze dieren heeft.
Op 2 oktober 2023 is het prachtig weer en ik kijk altijd in de tuin of ik iets voor deze column zie. Dit keer was dit een fraai uitziende wantsensoort op het blad van onze rode bessenstruik. Eerst dacht ik dat het een Vuurwants was. Na determinatie bleek het een Kaneelglanswants te zijn. De Groene Schildwants is een andere wants die in onze tuin veel voorkomt.
Wantsen hebben een zuigsnuit en daarmee zuigen ze sappen uit planten. De bovengenoemde Bedwants doet dit door bloed te zuigen bij de mens. Verder zijn er wantsen die parasitair op dieren leven. Een soort die Guido Gezelle inspireerde is ‘het Schrijverke’. In mijn schooltijd moesten wij dit gedicht uit het hoofd leren. ‘O krinklende winklende waterding met ‘t zwarte kabotseken aan’. Het gedicht eindigt heel mooi: ‘Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog, den heiligen Name van God!’ Of gedichten nu nog geleerd worden?
Op het water nabij de Ecologische Vijver in Middenmeer zag ik onlangs een andere wantsensoort op het water en wel de ‘Schaatsenrijder’. Als je ze ziet ronddraaien dan kun je de wals er wel bij bedenken. Er zijn meer dan 600 soorten wantsen in Nederland zijn en vele tienduizenden in de wereld. Een enorme biodiversiteit en heel boeiend. De foto is op 2 oktober 2023 door de auteur van dit stukje in zijn tuin in Middenmeer gemaakt.
