20 Ilse van der Does
De Hete Aardappel is dit keer doorgeschoven naar Ilse van der Does uit Wieringerwerf. Joline Beemsterboer had haar gevraagd of zij haar opvolgster voor deze rubriek wilde zijn.
“Toen ik door Joline werd gevraagd, wist ik gelijk dat ik hieraan mee wilde werken. Ik ben bij de eerste weken van haar beide kinderen, Gijs en Julia, kraamverzorgster geweest. Ik ben sowieso erg van het naar buiten brengen van leuke informatie en blog ook met enige regelmaat over mijn werkzaamheden” trapt Ilse af. “Alhoewel ik privé een moeilijke periode achter de rug heb en ook mijn vader ernstig ziek is* wil ik vooral met positieve dingen bezig zijn. Geïnterviewd worden voor zo’n mooi blad als de Meerpeen is daar één van” vervolgt ze.
Kraamverzorgster is ze, al 32 jaar. Broertjes en zusjes van de pasgeboren baby waar ze langsgaat ter ondersteuning van de ouders, noemen haar ook wel de babydokter. “Zodra de baby het gezin completeert ben ik er ook vrijwel gelijk. De andere kinderen zien de witte jas en constateren dat ik veel werkzaamheden verricht met de baby dat ze het soms raar vinden dat als ik naar huis ga de baby ook niet meeneem”, aldus Ilse lachend. “Ik ben nu op een adres is Schagerbrug. Daar hebben ze een klein hondje, die is zo nieuwsgierig dat ie overal wil zijn waar de baby ook is, erg grappig. Vanaf mijn vierde levensjaar wist ik al dat ik kraamverzorgster wilde worden. Dat zag ik bij mijn tante toen die een baby had gekregen en ik daar vol bewondering naar die kraamverzorgster keek. Het is een geweldig dankbaar beroep. Zo kom je bij wildvreemde mensen thuis in hun privédomein, heel intiem, en na zo’n 8 á 10 dagen ga je weer weg, als een soort familielid. Ik bewaar ook alle geboortekaartjes. Nu weet ik niet precies hoeveel het er zijn maar toen ik 30 jaar ‘in het vak’ zat telde ik 750 kaartjes, keurig in 10 plakboeken verzameld. Van dingen die ik meemaak maak ik zoals eerder vermeld regelmatig een blog. Via de marketingafdeling van mijn werkgever De Kraamvogel komen dan verhalen op onze facebook en Instagram” vertelt Ilse.
Ilse is geen geboren Wieringermeerse maar is wel zodanig verknocht aan de landelijke omgeving, de gemoedelijke sfeer en de fijne mensen die er wonen dat ze zich wel een echte Meerpeen voelt. Ilse zelf is geboren in Wormerveer en “getogen” in Wormer. Vanaf 1977 is ze met haar ouders en broertje Tames (“hij is 2 koppen groter hoor”) meeverhuisd naar Wieringerwerf waar in de Schouw een woning werd gevonden. Ilse: “Mijn vader heeft jaren op de grote vaart gezeten en daarna tot zijn 65e in de offshore op een booreiland gewerkt. Dit betekende in de praktijk 1 week op, 1 week af. Mijn moeder voedde ons grotendeels op, wij wisten ook niet beter en vonden dat heel normaal. De laatste jaren werkte mijn vader op kantoor in Den Helder. Hij is nu ernstig ziek maar was vroeger topfit, altijd aan het sporten en aan het klussen. We zijn daarna verhuisd naar de Aak. Later ben ik met mijn gezin ook gaan wonen op de Aak. Mijn twee dochters Dyanne en Marlous (24 en 27) zijn ook allebei in de gezondheidszorg gaan werken. Dat ik zelf aan het werk was pasten mijn ouders op de kinderen, dat was ideaal. Ook ben ik in het dagelijks leven de trotse oma van Kjeld van inmiddels alweer 1,5. En ik heb de eer om 1 keer in de 2 weken op deze kleine kanjer te mogen passen in Eelde.
Ik woon nu alleen in mijn” paleisje”, samen met mijn drie kattenvriendjes. Ik ben ook al jaren lid van de Malletband van Creona. Afgelopen april kreeg ik tijdens ons jaarlijkse optreden, dit jaar in een afgeladen Meerhoeve, een onderscheiding omdat ik al 40 jaar lid ben. Het schijnt dat ik in mijn jonge kinderjaren ooit een drumband voor onze woning in Wormer langs zag komen en enthousiast mee ging springen en dansen op de maat. Ik sta nog op de foto met een nichtje en mijn opa (eigenlijk was hij de enige in de familie die iets met muziek had) met een blokfluit en een orgel en opa op accordeon. Het zat er blijkbaar al vroeg in. Bij Creona ben ik begonnen met de tenortrom, hierna werd de Lyra mijn instrument en nu speel ik al jaren de Marching Bells (met metalen plaatjes). Ook zorg ik voor de lotenverkoop en de prijzen voor de uitvoeringsavond om de clubkas te spekken. Zet ook maar in het verhaal dat nieuwe leden altijd welkom zijn.
Op de vraag of Ilse zich een leven buiten de Wieringermeer als woonomgeving zou kunnen voorstellen is het antwoord ontkennend. Ze zegt: “Ik ga nog wel eens naar de Zaanstreek en vindt het daar nog steeds mooi. Het is er echter veel te druk geworden. Ik ervaar een soort rust als ik op de A7 na afslag Hoorn richting huis rij, heerlijk. Binnenkort ga ik met een goede vriend naar Griekenland op vakantie. Vorig jaar ben ik met een dochter op vakantie naar Kos geweest, echt genoten. De voor dit jaar geplande vakantie is onder voorbehoud en afhankelijk van de gezondheidssituatie van mijn vader.
Ik schuif de Hete Aardappel door naar Ina Hoogenbosch-Glas. Bij haar heb ik tijdens mijn opleiding aan het MDGO in Bergen mijn eerste snuffelstage meegelopen. Dat beviel blijkbaar goed want ik kan me geen leuker werk voorstellen dan wat ik nu doe. Ik zie het als een roeping en hoop het nog jaren te mogen blijven doen” aldus Ilse tot besluit.
De Hete Aardappel wordt doorgeschoven naar Ina Hoogenbosch-Glas.
* De heer van der Does is 4 juni overleden
