21 Ina Hoogenbosch-Glas
Ina was blij en verrast toen zij door Ilse van der Does werd gevraagd om haar opvolgster te worden voor deze rubriek. Ilse had tijdens haar opleiding aan het MDGO in Bergen met de snuffelstage met Ina meegelopen. Dat beviel blijkbaar goed want Ilse is al jaren met veel plezier kraamverzorgster. Ina zelf heeft echter een ander pad gevolgd.
Ina vertelt: ”ik ben geboren en getogen in Wieringerwerf. Na de lagere school ging ik naar de huishoudschool en daarvandaan naar de opleiding kinderverzorging in Alkmaar. Ik heb er verder niets mee gedaan. Na de schooltijd ben ik gaan werken bij Kwekerij de Terp In Den Helder, een filiaal. Samen met Piet Groen in de volgeladen bestel-eend met planten naar de kas in de Celebesstraat. Ik heb er met heel veel plezier gewerkt. Ik trouwde met Ton en ben toen gestopt met het werk in Den Helder. We hebben drie kinderen: 1 meisje en 2 jongens. We hebben 7 kleinkinderen. Twee meisjes en vijf jongens. We passen ook op, nu nog op één, de jongste, een dag in de week. Heerlijk. Pas op latere leeftijd heb ik mijn bloembindersdiploma gehaald en op verschillende adresjes invalwerk gedaan. Ook bij v. d. Valk in het restaurant de bloemen verzorgd, dat was een geweldige leuke tijd. Tevens ben ik werkzaam geweest bij Stumpel. Nu ben ik er invalkracht, hoe leuk is dat op je ‘oude’ dag. Hierna ben ik als vrijwilliger bij de Cultuurschuur aan de slag gegaan en verleende mantelzorg voor mijn moeder en schoonmoeder. Mijn laatste werkadres was bij BeJo zaden in Warmenhuizen. Hier was ik werkzaam op het laboratorium en in de kassen in de bloemkool, broccoli, aardappels, augurken en tomaten. Het bezige bijtje tussen de bloemetjes dus.
Ik heb een brede interesse, voornamelijk op het gebied van genealogie, fotografie en archeologie. Doordat ik acht jaar in het KVG-bestuur heb gezeten kwam het schrijven op mijn pad. Ik heb een boek over het KVG geschreven naar aanleiding van het 60-jarig bestaan, Een enorme klus. Door het Genootschap werd er een workshop ‘Ongehoorde Verhalen’ aangeboden bij de vrouwenverenigingen onder leiding van Wil Datema en daar heb me voor aangemeld. Door de tijd heen bleef ik schrijven en sloot me aan bij de redactie van de Kroniek. Daar heb ik veel plezier in.
Geschiedenis staat bij mij momenteel hoog in het vaandel en dan met name archeologie en genealogie. Als ik wat interessants vind dan ga ik door tot het ‘gaatje’. Zo heb ik al vele verhalen in de Kroniek uitgezocht en geschreven, o.a. een straatnamenrubriek. Op dit moment houd ik me bezig met de verdwenen winkels. Dat is een enorme zoektocht. Er zijn heel wat winkels geweest in Wieringerwerf. De opzet is om er ook een boekje van te maken. Als er wat gesloopt dreigt te worden in Wieringerwerf ga ik op zoek naar stukken die bewaard kunnen worden. Zo heb ik het Genootschap erop gewezen dat het tegeltableau van de Huishoudschool dreigde te verdwijnen. Gelukkig is dit bewaard gebleven. Ook het bronzen beeld die bij de Technische school stond heb ik zo kunnen redden van de slopershamer. Voor het behoud van het torentje op de voormalige brandweergarage maak ik me ook sterk en het liefst met de woning erbij omdat dit een heel belangrijk gebouw is in de geschiedenis van de Wieringermeer. Inmiddels schrijf ik ook alweer ruim twaalf jaar voor De Oude Glorie, eerst in de Wieringermeerbode en nu voor de Meerpeen en het Nieuwsblad Hollands Kroon. Daarnaast heb ik me samen met Marieke Roos ingezet voor het namenmonument bij het Joods Werkdorp. Dat was een hele uitdaging. Het is ondanks Corona toch gelukt en het is prachtig geworden. Dit geeft veel voldoening.
Voor de kroniek zou ik een artikel schrijven over de begraafplaats in Middenmeer. Dit is een beetje uit de hand gelopen het wordt nu een boek. Hierin staat wanneer en hoe de begraafplaats ontstaan is. Ook dit is weer iets wat me mateloos boeit. Ik zit nu bij de stichting in oprichting, die nu nog ‘Werkgroep Erfgoed Begraafplaats Wieringermeer’ heet. We zijn al in een vergevorderd stadium qua onderhandelingen met de gemeente. De kaalslag van de begraafplaats leidde er toe dat we gingen strijden om de zerken te behouden. Het boek beschrijft het ontstaan en de geschiedenis van de begraafplaats. Het is te verkrijgen vanaf september (hoop ik). Het mysterie van de betonnen paaltjes die op de begraafplaats staan is opgelost, ook het verhaal over begraven in andere dorpen buiten de polder wordt behandeld. De ontwerper van de begraafplaats en hoe het met de onderwaterzetting gegaan is. Het is echt een prachtig geheel geworden. Gesponsord door de Hollands Kroonse Uitdaging en het Historisch Genootschap maakt het uitgeven een stuk aantrekkelijker. Had ik al verteld dat ik ook secretaris van Fotocollectief De Sluiter ben? Een geweldige, gezellige club. Ik geniet van het leven zoals het nu is. Mijn moeder zei altijd “jij bent een laatbloeier”, dat klopt ook wel. Heb het best wel druk nu. Maar ik doe het met heel veel plezier”.
