25. De Hete Aardappel: Toby Muurling
Nadat eerdere pogingen om het interview op te pakken strandden door Carnaval, vakantie, blessures en virussen is het dan toch gelukt. Op de laatste avond voor de laatste deadline was Toby zo’n beetje zichzelf aan het interviewen geweest. De Meerpeen-Journalist had dus eigenlijk een makkie dit keer.
Toby steekt van wal: “Wat een eer dat Cees Kooy mij de Hete Aardappel heeft geschonken.
Mijn eerste reactie was: Ik? Hoezo? Na een nachtje slapen kwam ik erachter dat ik best wat te vertellen heb. Ik ben als kind in Slootdorp opgegroeid. Een greep uit mijn jeugdherinneringen zijn: Huttenbouwen met mijn neef op de boerderij bij oom en tante. Met de lekkerste zelfgemaakte friet en koffievla toe van mijn lieve tante. Ik zat op basisschool De Zaaier, ik had echter ook vriendinnen op de Regenboogschool. Zowel juf Jolanda als juf Tonny, zijn mijn muze geweest (en nog steeds) voor het beroep dat ik heb gekozen. Mijn vriendinnen van het Achterpad vertelden altijd prachtige verhalen over ‘hun’ juf Tonny. En ik heb mooie tijden met “mijn juf Jolanda” beleefd.
Ik weet nog goed dat wij buiten aan het spelen waren en er een ambulance langsreed, we stonden allemaal met onze neuzen tegen het hek. Mijn broer, mijn zus en ik werden deze dag uit school gehaald. Die bewuste ambulance was daar voor mijn moeder. Zij is tijdens een rondje hardlopen overleden. “Mijn” juf Jolanda gaf mij in deze periode alle ruimte om met dit grote verlies om te gaan. Zo speelde ik het na met de kinderen uit de klas. Ook gaf zij mij alle vrijheid om mijn ideeën en plannetjes uit te voeren. Dit heeft zij mij op latere leeftijd nog verteld. Ik bedacht uit het niets dat we het liedje “timpe tampe tovenaar” gingen zingen en dan werden alle kinderen omgetoverd tot kikkers en zat juf Jolanda met een klas vol kikkers opgescheept. Toen wist ik het al, ik word juf of ijscoman. Dat laatste is er nog niet van gekomen. Na het jaarlijkse schoolvoetbaltoernooi zijn we met een paar meiden het eerste meisjesteam gestart van CVW. Mooie tijden, veel geleerd van onze trainer Marina Verwijs en coach Sjors van Bunderen.
Na de basisschool naar de MAVO en daarna de HAVO op rsg Wiringherlant. Een nieuwe wereld ging open. Meedoen aan leerlingencabaret, muziekavonden en samen met Hella Zwaan een stadswandeling organiseren voor de schoolreis naar Tsjechië. Voetbal moest plaatsmaken voor een bijbaantje bij Deen Wieringerwerf. Chef Bert leerde mij het werkende wereldje en alles eromheen. Jeroen Verbruggen werkte daar ook. Ik bij de vleesafdeling en Jeroen bij de groente- en fruitafdeling. Menig plakje worst en mandarijntjes zijn in de koelcel uitgewisseld. In deze tijd bloeide onze liefde op. Jeroen zat toen met Cees en Bernard op kamers in Leeuwarden en ik zat op kamers in Alkmaar met mijn lieve vriendin Susan van Stralen.
Zingen en toneelspelen behoren ook tot mijn hobby’s. Ik heb een periode op het kinderkoor de Meerklank, de Credo Singers en bij Toneelvereniging Lely in Slootdorp gezeten. Lekker spelen en zingen. Oppassen deed ik ook graag in die tijd. Boekjes voorlezen en spelletjes doen met de oppaskinderen. Maar ook het uitgaansleven was ontdekt doordat ik 1 jaar dansmarieke ben geweest. Niet dat ik zo mooi kon dansen maar mijn liefde voor carnaval was aangewakkerd. De logeerpartijtjes bij mijn vriendinnen zijn prachtige herinneringen aan deze tijd. ‘s Nachts laat thuiskomen en knakworsten eten en yoki drinken. Mijn studie kwam ten einde en ik ruilde mijn studentenkamer in voor het huisje aan de Wierweg. Op het erf bij Jan en Annet. Mijn vriendin Martine gaf de sleutel door aan ons en dit werd ons eerste liefdesnestje. Van mijn eerste loon ging ik mijn rijbewijs halen. Want, tot die tijd kon ik steeds meerijden met collega’s naar de Spoorbuurt in Anna Paulowna. Na mijn LIO-stage mocht ik daar blijven en kreeg ik mijn eigen kleuterklas! Het begin van mijn ‘juffen carrière΅. Dit was ook het begin voor een eigen huis samen met Jeroen in Middenmeer. Mijn schoonvader wist nog wel iemand die zijn huis te koop had. Hij had gelijk, het is een zeer geschikt plekje voor ons. Naast de beste buren ooit! Tur en Loet zorgen nu nog steeds trouw voor ons huis en de katten als wij op vakantie gaan. We voelen ons rijk met zulke lieve buren.
In 2009 is Joep geboren. Zwanger zijn vond ik een groot avontuur. Ik heb nog nooit zo vaak in de spiegel gekeken als toen. Wonderbaarlijk om zelf moeder en vader te worden. Zo bijzonder mooi. Twee jaar later kwam ook Teun erbij en ons gezin was compleet. De eerste momenten met een baby in huis. Er viel nog zoveel te leren. Wij hadden het geluk dat we Marg Bos als kraamhulp aan het kraambed hadden. Wat hebben we door middel van heel veel lol met elkaar, veel van haar geleerd. En het knappe is, ik herinner mij haar citaten nog zo goed: “een kat kijkt ook niet op haar horloge om te kijken of het tijd is dat de kittens bij haar drinken”. Daarmee bracht zij ons bij dat je dicht bij je eigen gevoel en natuur kunt blijven. En daar hebben we nog steeds profijt van.
Wat kan ik ervan genieten om samen met het gezin en de familie op pad te zijn. Weekendjes Terschelling, Vierhouten, in de zomervakanties kamperen in het bos, wintersportvakanties. Ook weekendjes weg met de vrienden “de Matties” en vriendinnengroep “de Moiden” zijn de krenten in de pap. Of gewoonweg een lekkere wandeling en picknick op een zondagochtend in Schoorl met lieve vrienden en hun kinderen. Na dit soort momenten kan ik weer helemaal opgeladen aan het werk gaan.
Dit jaar sta ik 20 jaar op IKC Spoorbuurt en ik heb me nog geen 1 jaar verveeld. Eerst mijn eigen klasje. Toen mijn kinderen geboren waren ging ik part time werken in groep 1/2. Ik werk nu 14 jaar samen met mijn superduo Suzanne Tielens. We vullen elkaar zo goed aan. Waar ik soms chaotisch ben, zorgt Suzanne voor overzichtelijke lijstjes op het bureau.
We zitten samen precies op één lijn. Over hoe we denken over onderwijs aan jonge kinderen. Kleuters de tijd geven om zichzelf te ontwikkelen. En daarop inspringen als juf met het faciliteren van een rijke speel leeromgeving kan ons gelukkig maken. Dat een kind zich “veilig” voelt in de klas en dat je een kind ziet opbloeien als onze plannetjes die we maken lukken. Ook mag ik cultuurcoördinator zijn bij ons op school. Hier kan ik mijn creativiteit in kwijt. Ik krijg er elk jaar weer kippenvel van als een groep op het podium een toneelstuk doet. Of als we met de hele school naar het theater gaan om een professionele voorstelling bij te wonen. Dat kinderen muziek maken en zingen in de klas. Je laat kinderen de wereld zien. En plezier maken in die wereld. Dat vind ik heel belangrijk. Toen er bij ons op school gezocht werd naar een eventmanager was ik er dan ook als de kippen bij. Feestjes organiseren en samen het leven vieren, past goed bij mij. Dat maakt ook dat ik met veel plezier in de Oranjevereniging Middenmeer zit om er jaarlijks met de Nacht van de Koning en Koningsdag een mooi feestje van te bouwen in de feesttent. Genieten als bedachte plannen uitkomen en gewaardeerd worden.
Ook zijn er gouden momenten met kinderen in de voetbalwereld. Samen met Mark Westerlaken ben ik de coach van Flevo JO13 en in de zaal mag ik samen met Maartje Postma het team van onze zoons coachen. We doen dit op onze geheel eigen wijze. Maar ook hier is de derde helft van groot belang. Zelf hou ik van hardlopen en ben al 20 jaar betrokken bij het zelf opgerichte Kindertheater Tetter. Vele stukken bedacht, gezongen en gespeeld. Onze laatste actie was zingen als Dickensfiguur op de Kerstmarkt in Medemblik o.l.v. Wil Luiken. Momenteel even op een laag pitje. Maar we zijn er nog! Samen met Janike en Alice zijn we nieuwe plannen aan het maken. Al dit bovenstaande kan ik allemaal doen omdat ik geweldig lieve mensen om mij heen heb. Daar ben ik zeer dankbaar voor. Mijn motto is: Wees als een kind! Want het zijn de kleine dingen die het doen!
De Hete Aardappel geef ik door aan mijn lieve vriendin Martine van ‘t Westende. Een meisje uit de polder, die laat de moed niet zakken! Ze is 18 jaar geleden vertrokken naar Portugal om daar samen met Frans Ampt hun bedrijf op te bouwen. Supertrots ben ik op haar. Hoe ze in het leven staat. Hoe knetterhard ze werkt en ook nog eens moeder is van 4 lieve kinderen.
