En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: ‘Dagpauwoog’ (241)
Dit jaar is het bijhouden van de vlinders in onze tuin te Middenmeer anders dan anders. De afgelopen weken was de Atalanta volop aanwezig. Het verwonderde mij dat de Dagpauwoog vrijwel ontbrak, maar zie, de afgelopen week vanaf begin september kwamen ze toch. Zes tot acht stuks was weer heel normaal. Op zondagochtend luister ik naar het programma Vroege Vogels. Daarin is er een onderdeel de ‘Fenolijn’. Luisteraars vertellen dan wat ze hebben gezien dat hen opvalt in de natuur. Het bleek dat de Dagpauwoog bij melders ook opvallend laat in de zomer werd gesignaleerd.
Ze horen bij de familie van de Schoenlappers. Vroeger herstelden schoenlappers het schoeisel met kleine stukjes leer. De ‘ogen’ op de vleugels lijken net kleine herstel stukjes, vandaar de naam van de familie. De waardplant van deze mooi gekleurde vlinder is de Brandnetel. In de tuin is de Vlinderstruik de favoriet. Opvallend zijn de op ogen lijkende vlekken op de vleugels. Die ogen doen denken aan de ogen op de veren van de Pauw en dan is het niet meer zo moeilijk te bedenken hoe de soort aan zijn/haar Nederlandse naam komt.
In Europa en ook elders in de wereld komen ze voor. Wijdverspreid volgens de literatuur. Als lid van het kerkkoor is het mij meerdere malen gebeurd dat ik ‘s avonds in de winter deze vlinder binnen in de kerk zag rondvliegen. Ze overwinteren graag in gebouwen. De foto is door de auteur genomen op 5 september 2024 in zijn tuin aan de Mossel in Middenmeer.
