En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: ‘Middenmeer en de Geul’ (232)

Als we het de afgelopen jaren hebben over de Limburgse rivier de Geul dan denken wij aan wateroverlast. Bij het kijken naar de beelden van al dat water dat de huizen binnen dringt en de schade na afloop ben je verschrikkelijk gelukkig met het deel van de wereld waarin wij wonen. Het kan natuurlijk erger en dan zien wij de beelden van aardverschuivingen en neerstortende huizen.

Op woensdag 10 juni 2024 leek het er even op of wij in Middenmeer ook getroffen werden door een enorme wateroverlast. Rond het middaguur regende het enorm. Ik keek op de buienradar en zag dat er een enorme bui over ons deel van Noord-Holland trok en de rode delen gaven aan dat het zeer behoorlijk kon zijn. Dat klopte, want wij zagen de straat waar wij in Middenmeer wonen veranderen in een klein kanaal. Kennelijk kan de riolering dit niet aan. Het moet dus niet erger worden. Het kan ook zijn dat het een voorteken was voor meer nattigheid en narigheid. Elders gingen rivieren bier door de kelen van al die supporters in Dortmund en na afloop van de verloren wedstrijd moest het verdriet weer verwerkt worden met het geel glanzende vocht.

Als ik dit schrijf is het een dag later en is de narigheid al weer vergeten. Gelukkig hebben wij de foto’s nog. Gemaakt vanuit ons huis aan de Mossel in Middenmeer door de auteur van dit stukje. In hoeverre wij vertrouwen hebben in klimaatwetenschappers is een vraag. Zelf meen ik iets te moeten doen door een kleine bijdrage door het minderen van autorijden bijvoorbeeld. Al is het maar voor de generatie na ons.