En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: ‘Muurpeper’ (227)

Toen wij in 2003 aan de Mossel in Middenmeer kwamen wonen, was de voortuin bedekt met grind omsingeld door Lavendelstruiken. Na een aantal jaren moesten deze er uit en namen wij Buxusstruiken totdat de gelijknamige mot het oog op onze struiken had laten vallen. In het grind gedeelte hadden wij aanvankelijk een Hortensia en later kwamen de Blauwe Druifjes spontaan op en zij namen bezit van een groot deel van het tuintje.

De regen zorgde er bij ons voor dat andere planten goed konden groeien. Plots verscheen er een plek met prachtige gele bloemetjes. Ik herkende ze. Het is een vetplant die tot het geslacht Sedum  hoort. Voluit is de naam  Sedum acre’. In het bijgeloof van de Romeinen kon deze plant ervoor zorgen dat het  de bliksem kon afleiden. Door de scherpe smaak die de plant bij het eten kenmerkte is het begrijpelijk dat er ‘peper’ in de naam zit. In Nottingham (Engeland) noemde men de plant ‘Poor man’s pepper’ ofwel peper voor de arme lui. Of Robin Hood die hier debet aan was, kan ik niet vinden.

Leuk is het dat in Waterland boven Amsterdam de volksnaam ‘zonnetje’ gebruikt werd. De bloem bestaat uit 5 goudkleurige blaadjes en zo doet de plant vrolijk aan. Vetplanten worden veel gebruikt voor rotstuintjes. Ze kunnen goed tegen droogte en op zich begrijp ik dat de grindlaag in onze tuin wel wat weg heeft van ‘rotsen’.

De foto is op 7 juni 2024 genomen van deze plant in onze voortuin in Middenmeer door de auteur.