En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: ‘Perzikkruid’

De afgelopen week was ik in Limburg in een huisje op een recreatiepark. Het weer was redelijk af en toe zon. Wij gingen naar de Passiespelen in Tegelen en in de dagen erna naar leuke dorpjes en natuurlijk genoten wij van de Limburgse vlaaien. Veel tijd benutte ik door gewoon buiten op het terras te zitten en te kijken naar wat er
kwam. Elke dag kon ik de boomklever horen en zien en ook een eekhoorn liet zich regelmatig bekijken. Het is lang geleden dat ik deze soorten heb gezien.

Het terras liep op als een soort duin en daar bovenop stonden Oostenrijkse dennen en ook een lijsterbes stond er mooi bij. Af en toe was het rustig en ik keek om mij heen en ik zag een plantje dat helemaal alleen zonder bloemetjes er wat eenzaam bijstond. Het zag er wat onooglijk uit, maar ik kende het verhaal achter dit plantje.
Het is perzikkruid. De Latijnse soortnaam is Polygonum persicaria, doordat het blad op het blad van de perzik lijkt. In sommige streken vinden ze dat het blad ook op een wilgenblad lijkt, prima als je er maar van geniet.

Op het blad is een wat hoefijzerachtige donkere vlek te zien. Het verhaal wil dat dit plantje onder het kruis van Christus stond. Het bloed dat uit zijn zijde druppelde kwam op het blad terecht en sindsdien is de vlek van het bloed altijd te vinden op dit plantje. Dan valt het te begrijpen dat in sommige streken het plantje Christuskind of
Jezusgras wordt genoemd. Over het zo eenzaam lijkende plantje naast mijn stoel valt dus heel veel te vertellen.
In onze tuin in Middenmeer is het regelmatig te vinden. Mogelijk ook bij u.

De foto is gemaakt door de auteur in Lommerbergen.