En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: ‘Tuinvogeltelling Middenmeer, Mossel 16’ (208)

Op 27 januari 2024 zat ik om 8.30 uur klaar om te tellen. Nu heb ik niet zo’n grote tuin, maar links en rechts zijn er ook tuintjes van de buren. Zaadbollen heb ik hangen en een bord met vogelzaad staat er. Vorig jaar had ik nog een vogelhuisje, maar dat is ingestort. De zon schijnt en vanuit mijn raam kijk ik uit over het tuingedeelte achter
onze huizen.

Twee kauwen vliegen naar het oosten. Ik mag ze niet tellen. Twee koolmezen scharrelen rond de struiken. Gisteren zag ik voor het eerst weer een spin in haar net bij onze voordeur. Dat kan voer voor de Koolmees zijn, mits ze over ons huis vliegen. Twee Eksters zoeken naar stukjes brood die ik gisteren voor ze strooide in de tuin.
Als ze eens tukje vinden vliegen ze over het dak naar de andere kant van de Mossel om daar het stukje op te smikkelen. De andere Ekster komt er ook bij. Op het dak ernaast zitten drie Huismussen. Ook niet in onze tuin, jammer toch. Een Merel laat zijn alarmroep horen. Twee Turkse Tortels zingen aan de overkant op het dak. Dat is niet in de tuin, dus mag ik die wel tellen? Een Pimpelmees gebruikt de Rode Bessenstruik als rustplek.
Ondertussen vliegen er Grauwe Ganzen en één Aalscholver over, maar die mag ik niet tellen. Geen tuinvogel.

Enkele stukjes eerder berichtte ik u over het Jaar van de Hermelijn. Een opgezette Hermelijn, deed ik daarbij. Ik zocht ook een voorbeeld van een Wezel, maar vond die niet. Gelukkig had Johan van der Vegt prachtige foto’s. De Wezel met jong is op 12 juni 2015 op Frieseweg gemaakt. De andere foto is van 23 oktober 2015 op de
Quarantaine bij Hippolytushoef gezien.