En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: ‘Vooorjaarstekenen’ (210)

Elk jaar in januari of februari probeer ik op te letten of er al tekenen van het komende voorjaar zijn? Nu ik dit stukje begin te schrijven (08-02), regent het en ziet de wereld er grijs uit. Echter gisteren zag ik opeens in de voortuin de eerste tekenen van het komende voorjaar. De Krokussen kwamen voorzichtig omhoog en lieten zien dat zij in het voorjaar geloven. Hoe staat het met de Sneeuwklokjes in dit deel van onze tuin? Die geloofden er al helemaal in, want ze bloeiden volop. Ik had het niet zien aankomen, wat eigenlijk gek is!

Op het moment dat ik dit stukje schrijf, heeft een merelman vanochtend zijn eerste liedje aan mij laten horen. Tegenover ons huis boven op een dak zingt de vogel en daarmee zorgt hij voor een goed begin van deze zaterdag (10 februari). Nu weet ik wel dat er anderen al eerder hebben gemeld dat zij de zang van de Merel hoorden, maar ‘er is altijd baas boven baas’. Die melding was in januari via de Fenolijn op zondagochtend bij Vroege Vogels.

Het is een bijzondere ochtend na het grote nieuws van gisteren. Twee geliefden in de verre nadagen van hun leven, vonden het mooi geweest. Hand in hand verlieten zij samen het leven op weg naar een andere werkelijkheid. Wat bijzonder. Misschien bloeien er krokussen en Sneeuwklokjes in het gebied van de Natuurbegraafplaats waar zij begraven zijn en zingt er ergens een Merel. Ik gun het ze.

De foto’s zijn gemaakt in de voortuin aan de Mossel in Middenmeer op 7 februari 2024.